اوچ موعلّیم * المعلّمون الثلاث

اوچ موعلّیم * المعلّمون الثلاث

شاگیردلرین بیری حیکمتلی موعلّیمیندن سوروشدو: اوستاد سنین موعلّیمین کیم اولوب؟ موعلیم جواب وئردی: بلکه دئنه یوزلرجه موعلّیم. ایسته‌سم اونلارین هامیسی‌نین آدینی سایام, نئچه آی چکر اونلارین ساییب قورتارماسی, بلکه نئچه ایل و آخیرده گؤره‌جاغام کی اونلارین چوخونو یاددان چیخارتمیشام. شاگیرد: آما, اونلارین بعضیسی‌نین تأثیری آیریلاریندان چوخ اولماییب؟؟ حیکمتلی موعلّیم فیکره گئتدی سونرا دئدی: یاخشی, اوچ موعلیم وار کی اونلاردان موهوم ایشلر اؤرگشمیشم.  - او موعلّیملر کیملردیر؟ جواب وئردی: اونلارین بیرینجیسی «اوغرو»ایدی؛ حادیثه بئله‌ایدی کی بیر گون من چؤلده یولومو ایتیرمیشدیم و گئجه یاریسیندان تئز ائوه قاییدانمادیم. من ائویمین آچارینی قونشوما تاپیشیرمیشدیم و او گئج ساعتده اونو اذیّت ائله‌ماغا جورأت ائله‌مه‌دیم. نهایتده بیر کیشی راست گلدی و من اوندان کؤمک ایسته‌دیم. او بیر گؤز قیرپیمیندا قاپینی آچدی !! بو منی چوخ موتعجّیب ائله‌دی و من اوندان ایسته‌دیم بو ایشی نئجه گؤدویونو منه اؤرگتسین. او منه دئدی کی اوغرولوقدان کئچینر. آما من اوندان چوخ ممنون ایدیم پس اوندان ایسته‌دیم کی گئجه‌نی ائویمده قالسین. بیر آی منیمله قالدی و هر گئجه ائشیگه چیخیردی. او دئییردی: من ایشه گئدیرم, آما سن دوشون و ناماز قیل. او قاییداندا من همیشه سوروشاردیم کی بیر شئی اله گتیره بیلیب یا یوخ, اونون همیشه‌لیک و دگیشمز جوابی بو اولاردی کی: بویون بیر شئی اله گتیرنمه‌دیم, آما صاباح بیر داها چالیشاجاغام ان‌شاءالله. موعلّیم دانیشیغینا ایدامه وئردی: خوشبخت کیشی‌ایدی, اونو, الی بوش قاییتماسینا گؤره بیر گون مأیوس گؤرمه‌دیم. اوندان سونرا و یاشاییشیمین بؤیوک قیسمینده, هر واخت گونلرجه دوشونجه‌دن سونرا آللاهین ویصالینه ال تاپانمایاندا, او اوغرونون سؤزلرینی یادیما سالارام «بویون بیر شئی اله گتیرنمه‌دیم, آما صاباح بیر داها چالیشاجاغام ان‌شاءالله!» تا کی آللاهین ویصالینا ناییل اولام. شاگیرد: موعلّیم ! ایکینجی موعلّیمین کیمیدی؟ موعلیم: بیر ایت‌ایدی. حادیثه بئله اولدو کی من چایا طرف گئدیردیم کی بیر آز سو ایچم. بو حینده بو ایت ظاهیر اولدو. بیلیندی کی او چوخ سوسوزدور. آما او چایین قیراغینا یاخینلاشاندا اوردا آیری بیر ایت گؤروردو و بو اؤزونون سوداکی تصویریندن باشقا, آیری بیر شئی دئییلدی. ایدامه وئردی: قورخو ایتی بورویوردو, دالی قاییدیر و هورماغا باشلیردی کی او بیری ایتی قورخودوب اوزاقلاتسین. آما فایدا وئرمیردی, سوسوزلوق اونا غالیب گلیردی و نهایتده تصمیم توتدو وضعیتله اوزلشسین. اؤزونو سویا آتدی و بو دفعه تصویر گیزلندی. سون گونلرده, اوچونجو موعلّیمیم بالاجا بیر اوشاغیدی. اونو بیر دفعه گؤردوم کی الینده شمع, مسجیده طرف گئدیر. اوندان بیر سوآل سوروشدوم: بو شمعی اؤزون یاندیریبسان؟ اوشاق موثبت جواب وئردی. اوردان کی من اوشاقلارین اودلا تماسدا اولماقلاریندان نیگران ایدیم, چالیشدیم اونا ایخطار وئرم. اوغلان! منه قولاق آس؛ بیر زمان بو شمع خاموش ایدی, منه دئیه بیلرسن کی اونو یاندیران اود هاردان گلدی؟؟ اوغلان گولدو و شمعی خاموشلادی. سونرا مندن سوروشدو: منه دئیه بیلرسن کی بوردا یانان اود هارا گئتدی؟؟ موعلّیم ایدامه وئریب دئدی: من او لحظه بیلدیم کی نه قدر آخماغام, کیمدیر کی حیکمت اودونو یاندیریر و هارا گئدیر؟ بیلدیم کی اینسان او شمع کیمیدیر, اورگینده موعیَّن لحظه‌لر اوچون موقدس اود داشی‌ییر, آما قطعی اولاراق بیلمیر کی اونو هاردا, نئجه و هاواخت یاندیرسین. اوغلوم ! عؤمروم بویوندا منیم مینلرجه موعلّیمیم اولوب, من یاشاییش شاگیردی‌یم و ایندی‌ده اونون شاگیردی‌یم. و موطئینم کی حیکمت اودو اورگیمده یاناجاق و منیم بصیرتیمی ایشیقلاندیراجاق, او گونه‌دک کی من اونون گؤروشونه موشتاقام. المعلّمون الثلاث سأل أحد التلامیذ معلمه الحکیم: من کان معلمک أیها المعلم؟ أجاب المعلم: بل قل المئات من المعلمین. وإن کان لی أن أسمیهم جمیعاً, فسوف یستغرق ذلک شهوراً عدیدة, وربما سنوات, وسوف ینتهی بی الأمر إلى نسیان معظمهم. التلمیذ: ولکن, ألم یکن لبعضهم تأثیر علیک أکبر من الآخرین؟؟ استغرق المعلم الحکیم فی التفکیر بعضٌ من الوقت ثم أجاب: حسناً, هنالک ثلاثة معلمین تعلمت منهم أموراً على جانب کبیر من الأهمیة. من هم أیها المعلم؟  أجاب: أولهم کان ""لصاً""؛ فقد حدث یوماً أننی تُهت فی الصحراء, ولم أتمکن من الوصول إلى البیت إلا فی ساعة متأخرة من اللیل, وکنت قد أودعت جاری مفتاح البیت, ولم أتجرأ على إیقاظه فی تلک الساعة المتأخرة, وفی النهایة, صادفت رجلاً طلبت مساعدته, ففتح لی الباب فی لمح البصر!! أثار الأمر إعجابی الشدید ورجوته أن یعلمنی کیف فعل ذلک, فأخبرنی أنه یعتاش من سرقة الناس, لکننی کنت شدید الامتنان, فدعوته إلى المبیت فی منزلی. مکث عندی شهراً واحداً, کان یخرج کل لیلة, وهو یقول: سأذهب إلى العمل, أما أنت, فداوم على التأمل وأکثر من الصلاة. وکنت دائماً أسأله عندما یعود عما إذا کان قد غنم شیئاً, وکان جوابه یتخذ دائماً منوالاً واحداً لا یتغیر: "لم أوفق الیوم فی اغتنام شیئ, لکننی سأعاود المحاولة فی الغد إن شاء الله" . استطرد المعلم قائلاً: لقد کان رجلاً سعیداً, لم أره یوماً یستسلم للیأس جراء عودته صفر الیدین. من بعدها, وخلال القسم الأکبر من حیاتی, عندما کنت استغرق فی التأمل یوماً بعد یوم من دون أن أحقق اتصالی بالله, کنت أستعید کلمات ذلک اللص: ""لم أوفق بشیء الیوم, لکننی سأعاود المحاولة فی الغد إنشاء الله"" إلى أن أحقق اتصالی بالله. التلمیذ: ومن کان معلمک الثانی أیها المعلم؟ المعلم: لقد کان کلباً. فقد حدث أن کنت متوجهاً إلى النهر لأشرب قلیلاً من الماء, عندما ظهر هذا الکلب؛ بدا أنه کان عطشاً للغایة, لکنه عندما اقترب من حافة النهر, شاهد کلباً آخر فیه, ولم یکن هذا سوى انعکاس لصورته فی الماء. استطرد قائلاً: دب الفزع فی الکلب, فتراجع إلى الوراء وراح ینبح لإخافة وإبعاد الکلب الآخر, ولم ذلک لم یحصل, إلى أن قرر فی النهایة, وقد غلبه الظمأ الشدید, أن یواجه الوضع, فألقى بنفسه فی النهر, وکان أن اختفت الصورة هذه المرة. أخیراً, فقد کان معلمی الثالث طفلاً صغیراً, رأیته ذات مرة یسیر باتجاه الجامع, حاملاً شمعة بیده, فبادرته بالسؤال: هل أضأت هذه الشمعة بنفسک؟ فرد علی الصبی بالإیجاب.ولما کان یقلقنی أن یلعب الأطفال بالنار, تابعت بإلحاح, اسمع یا صبی؛ فی لحظة من اللحظات کانت هذه الشمعة مطفأة, أتستطیع أن تخبرنی من أین جاءت النار التی تشعلها؟؟ ضحک الصبی, وأطفأ الشمعة, ثم رد یسألنی: وأنت یا سیدی, أتستطیع أن تخبرنی إلى أین ذهبت النار التی کانت مشتعلة هنا؟؟ أستطر المعلم قائلاً: أدرکت حینها کم کنت غبیاً, من ذا الذی یشعل نار الحکمة, وإلى أین تذهب؟ أدرکت أن الإنسان على مثال تلک الشمعة, یحمل فی قلبه النار المقدسة للحظات معینة ولکنه لا یعرف إطلاقاً أین أشعلت, وکیف, ومتى. کان لی یا بنی طوال حیاتی الآلاف من المعلمین, کنت تلمیذ الحیاة وما زلت تلمیذها, وبتُّ أثق أن نار الحکمة سوف تتوهج داخلی, وستنیر بصیرتی, ما دمت تواقاً للقیاها.