واسواسی و چوخ
شک ائدن بیر کیشی گلیر شئیخین مجلیسینه. اوتوراندان سونرا شئیخدن سوروشور: «من دفعهلرله
سویا باتیب چیخمیشام (یویونموشام) و
اونونلا بئله شک ائدیرم کی طاهیر اولموشام یا یوخ، سنین نظرین بو بارهده نهدیر؟»
شئیخ جواب وئریر: «چیخ گئت، ناماز سندن ساقیط اولدو!»
کیشی تعجوب ائدیب دئییر: «آخی او نئجه اولار؟» شئیخ جواب وئریر: «چونکی پیغمبریمیز بویوروب: اوچ نفردن قلم گؤتورولوب: دلیدن او گونه قدر کی عاغیللانا، یاتمیش آییلانا قدر و اوشاق بالیغ اولانا قدر». و هر کیم سنین کیمی دفعهلرله سویا باتیب چیخا و یئنه شکّ ائلیه کی غوسل ائدیب یا یوخ، بئله بیر آدام شکسیز دلیدیر.
الشکاک
جاء أحد الموسوسین المتشککین إلى مجلس الشیخ ، فلما جلس، قال للشیخ: إنی أنغمس فی الماء مرات کثیرة، ومع ذلک أشک: هل تطهرت أم لا، فما رأیک فی ذلک؟فقال الشیخ: اذهب، فقد سقطت عنک الصلاة.فتعجب الرجل وقال له: وکیف ذلک؟فقال الشیخ:لأن النبی صلى الله علیه وسلم قال: " رفع القلم عن ثلاثة: المجنون حتى یفیق، والنائم حتى یستیقظ، والصبی حتى یبلغ ". ومن ینغمس فی الماء مرارا - مثلک- ویشک هل اغتسل أم لا، فهو بلا شک مجنون