جهالت آدیندا بیر ناخوشلوق

جهالت آدیندا بیر ناخوشلوق

سقراط بیر اوغلانا راستلاشیر و گؤرور چوخ ناراحات و کدرلیدیر. سببینی سوروشاندا او بئله جواب وئریر: یولدا گلیردیم. تانیشلارین بیرینی گؤردوم. اونا سلام وئردیم آما او نه اینکی جوابیمی وئرمه‌دی بلکه منه قولای بیر سؤز ده دئدی. من اونون بو ایشیندن چوخ ناراحاتام و حیرصلنمیشم».

سقراط دئییر: «نییه ناراحات اولدون کی؟»

اوغلان تعجوب ائدیب دئییر: «بللیدیر، بو جور بیر ایش آدامی حیرصلندیرردا !»

سقراط دئییر: «یولدا بیرینی گؤرسه‌یدین کی یئره ییخیلیب و سانجیدان قیوریلیر. اونا حیرصلنردین؟»

جواب وئریر: «یوخ ! نیه کی؟ آدام بیری‌نین ناخوش اولماغینا گؤره‌ده حیرصلَنَر؟»

سقراط سوروشور: «حیرصلنمزدین، بس نه ائدردین؟»

شخص جواب وئریر: «اونا رحمیم گلردی و اورگیم یاناردی. چالیشاردیم الیمدن گلن کؤمگی ائدم. دؤکتوره آپارام و یا هر نه الیمدن گلسه».

سقراط یئنه ایدامه وئریر: « سن بو ایشلری اونا گؤره ائدرسن کی اونو ناخوش بیلیرسن و گؤرورسن کی کؤمگه احتیاجی وار. اینسانلارین فقط جیسملری ناخوش اولماز. اونلارین روحلاری‌دا ناخوشلایا بیلر. کیرداری و داورانیشی پیس اولان اینسان ناخوش ساییلیر. بئله آدامین ناخوشلوغو جهالت ناخوشلوغودور. سنه توهین ائدن او شخص‌ده بو ایشی جهالت اوزوندن مورتکیب اولوب و سن گرکمز اونون الیندن غضبلنه‌‌سن، بلکه اونا رحمین گلمه‌لیدیر و اونا کؤمک ائتمک فیکرینده اولمالیسان.»